Kilit ve iddialı cümleler vardır ya, muhteşem ebeveynliğin yolları, çocuk varken kendine zaman ayırmanın yolları ya da benim yazdığım gibi çocukla evden hızlı çıkmanın 5 yolu gibi...
Keşke ebeveynlik böyle bir şey olsa, madde imleri şeklinde yazsak böyle bir word dosyasına sonra herkes uygulasa dursa. Gerçi bu sefer de aman ne sıkıcı diye şikayet edenler olacaktır. Neyse zaten de çocuk varsa o madde madde sıraladığınız şeyler artık yok hükmündedir. Bu demek değil ki çocukların bir düzeni olmaz, demek istediğim şu, bu düzen arada şaşar, bazen yemek yemez, bazen uyumaz bazen giyinmez bazen de çocuk tam anlamıyla pamuk olur. Bunu baştan böyle kabul edince ebeveyn olmak da bir anda kolaylaşır.
Bizde anne babanın istekleri o kadar önemlidir ki, çocuk bir yerden sonra unutulmaya başlanır. Misal çocuk arkadaşına vurduğunda deriz ki ama ben çok üzüldüm bu yaptığına, vurmanın yanlış olduğundan neden vurulmaması gerektiğinden bahsetmeyiz bile, ya da yemeğini bitirdiğinde çok mutlu oldum deriz, çocuk karnını doyurmak için mi yemek yiyecek annesini mutlu etmek için mi diye düşünmeyiz. Sonra bakmışsınız ki çocuk da kendini unutmuş, annesi üzülmesin diye isteklerinden, babası kızmasın diye savunduklarından vazgeçmiş, sırf karşısındaki mutlu olsun diye istemediklerini yapmaya başlamış. Süreçte bunlar hiç bir zaman fark edilmez ama uzun vadede zarar verir ne yazık ki. Uzman olmamakla birlikte çocuklara yapılan ne kadar anlayışlı benim kızım, çok uyumludur benim oğlum aman da ne kadar güzel paylaşır oyuncakları gibi atıfların da çocukların üzerinde oldukça büyük bir yük oluşturduğunu düşünüyorum. Hatta bunun ergenlik döneminde ailelerin çocuklara "ben sana çok güveniyorum" tarzı bir baskıdan farklı olduğunu da düşünmüyorum. Bu nedenle bu tarz pekiştireçleri tek başına kullanmak yerine, davranışın sebebini anlatıp, çocuğun bunu dikkate alıp almadığını gördüğünüz noktada pekiştireçler devreye sokulabilir.
Çocuklar belli dönemlerde önce giyinmeyi sevmezler sonra soyunmayı, bazen bir kıyafete takılır günlerce sadece onu giyerler. Bu kıyafet bazen eski bir body bazense yeni aldığınız bir elbise olabilir. Bu konuda problem yaşıyorsanız belki de sorumluluklarımızı biraz da net hatırlamakta fayda var. Ebeveyn olarak çocuklarımızı güzel, uyumlu giydirmek diye bir sorumluluğumuz yok, sorumluluğumuz temiz ve mevsime uygun giydirmekle sınırlı. Hani o başlıkta yazdığım evden hızlı çıkma mevzusu bu şekilde çözülebilir. Elbette bir çocuğa uyan ötekine her zaman uymuyor ama her çocuğun korkutmadan, inatlaşmadan, tehdit etmeden, kıyaslamadan ya da zorlamadan bir yolu vardır. Çocuklarımızdan duyduğumuz cümlelerin büyük çoğunluğu bizlerin yansımasıdır, kıyaslanan çocuk kıyaslamayı, tehdit edilen çocuk korkmayı veya korkutmayı, her istediği koşulsuz yapılan bir çocuk ise dünyanın kendi etrafında döndüğünü öğrenir bana kalırsa. O nedenle bir aynaya bakar gibi bakmalıyız belki de, yansımamızı kendi istediğimiz gibi şekillendirmek için değil ama sebebi bulmak için.
Bir seri kitap aldım Arya için Leyla Fonten'den Masallar diye. Aslında çocuk kitabı ama büyüklere ders niteliğinde yazılar var içinde. Belki biraz onların hikayelerinden okuyup onların güldüklerine gülerek, yapmak istediklerini/istemediklerini anlayarak ya da olaya bu çocuk neden böyle demeden önce bir de başka açıdan bakarak, çocuk olduklarını unutmayarak daha kolay bir hale getirebiliriz. Çocuğunuz çok mu inatçı misal, şöyle diyor 👇İnatçı Kirpi Mina'nın hikayesinde :)
Keşke ebeveynlik böyle bir şey olsa, madde imleri şeklinde yazsak böyle bir word dosyasına sonra herkes uygulasa dursa. Gerçi bu sefer de aman ne sıkıcı diye şikayet edenler olacaktır. Neyse zaten de çocuk varsa o madde madde sıraladığınız şeyler artık yok hükmündedir. Bu demek değil ki çocukların bir düzeni olmaz, demek istediğim şu, bu düzen arada şaşar, bazen yemek yemez, bazen uyumaz bazen giyinmez bazen de çocuk tam anlamıyla pamuk olur. Bunu baştan böyle kabul edince ebeveyn olmak da bir anda kolaylaşır.
Bizde anne babanın istekleri o kadar önemlidir ki, çocuk bir yerden sonra unutulmaya başlanır. Misal çocuk arkadaşına vurduğunda deriz ki ama ben çok üzüldüm bu yaptığına, vurmanın yanlış olduğundan neden vurulmaması gerektiğinden bahsetmeyiz bile, ya da yemeğini bitirdiğinde çok mutlu oldum deriz, çocuk karnını doyurmak için mi yemek yiyecek annesini mutlu etmek için mi diye düşünmeyiz. Sonra bakmışsınız ki çocuk da kendini unutmuş, annesi üzülmesin diye isteklerinden, babası kızmasın diye savunduklarından vazgeçmiş, sırf karşısındaki mutlu olsun diye istemediklerini yapmaya başlamış. Süreçte bunlar hiç bir zaman fark edilmez ama uzun vadede zarar verir ne yazık ki. Uzman olmamakla birlikte çocuklara yapılan ne kadar anlayışlı benim kızım, çok uyumludur benim oğlum aman da ne kadar güzel paylaşır oyuncakları gibi atıfların da çocukların üzerinde oldukça büyük bir yük oluşturduğunu düşünüyorum. Hatta bunun ergenlik döneminde ailelerin çocuklara "ben sana çok güveniyorum" tarzı bir baskıdan farklı olduğunu da düşünmüyorum. Bu nedenle bu tarz pekiştireçleri tek başına kullanmak yerine, davranışın sebebini anlatıp, çocuğun bunu dikkate alıp almadığını gördüğünüz noktada pekiştireçler devreye sokulabilir.
Çocuklar belli dönemlerde önce giyinmeyi sevmezler sonra soyunmayı, bazen bir kıyafete takılır günlerce sadece onu giyerler. Bu kıyafet bazen eski bir body bazense yeni aldığınız bir elbise olabilir. Bu konuda problem yaşıyorsanız belki de sorumluluklarımızı biraz da net hatırlamakta fayda var. Ebeveyn olarak çocuklarımızı güzel, uyumlu giydirmek diye bir sorumluluğumuz yok, sorumluluğumuz temiz ve mevsime uygun giydirmekle sınırlı. Hani o başlıkta yazdığım evden hızlı çıkma mevzusu bu şekilde çözülebilir. Elbette bir çocuğa uyan ötekine her zaman uymuyor ama her çocuğun korkutmadan, inatlaşmadan, tehdit etmeden, kıyaslamadan ya da zorlamadan bir yolu vardır. Çocuklarımızdan duyduğumuz cümlelerin büyük çoğunluğu bizlerin yansımasıdır, kıyaslanan çocuk kıyaslamayı, tehdit edilen çocuk korkmayı veya korkutmayı, her istediği koşulsuz yapılan bir çocuk ise dünyanın kendi etrafında döndüğünü öğrenir bana kalırsa. O nedenle bir aynaya bakar gibi bakmalıyız belki de, yansımamızı kendi istediğimiz gibi şekillendirmek için değil ama sebebi bulmak için.
Bir seri kitap aldım Arya için Leyla Fonten'den Masallar diye. Aslında çocuk kitabı ama büyüklere ders niteliğinde yazılar var içinde. Belki biraz onların hikayelerinden okuyup onların güldüklerine gülerek, yapmak istediklerini/istemediklerini anlayarak ya da olaya bu çocuk neden böyle demeden önce bir de başka açıdan bakarak, çocuk olduklarını unutmayarak daha kolay bir hale getirebiliriz. Çocuğunuz çok mu inatçı misal, şöyle diyor 👇İnatçı Kirpi Mina'nın hikayesinde :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder