Değişim mi?

Mutluluk parayla alınır mı abidin? Etrafımdan anladığım alınmadığı :) Peki mutluluk başkasından alınır mı? işte o alınıyor, insanların mutluluğu bir şekilde bulaşıyor size, ama elbette eğer bulaşmasına izin verirseniz. Mutluluk bulaşıyor da mutsuzluk ayrı durur mu durmaz elbette, o da bulaşıyor. Misal ben gidiyorum emek emek uğraşıp mutlu ediyorum kendimi, biri geliyor, şikayetiyle, işden kaçmasıyla, saçmalamasıyla ve her şeye söylenmesiyle emiyor enerjimi. Aynı mutluluk gibi bu da izin verirsen oluyor ve fark ettim ki ben buna inanılmaz izin veriyorum, veriyordum yani. Az evvel bir dostuma şunları yazarken buldum kendimi "çarpacam valla birinin ağzına en sonunda, öyle sinirleniyorum ne yapacaz kuzum ya bu şikayetçi, bir türlü memnun olmayan, hep her şeyin kendine kasıtla verildiğini, yapıldığını düşünen, işten kaçan, sürekli talep eden, ota boka mutsuz olan ve enerji emen insanları" ve bunu yazarken ki halimi düşündüğümde şu anda daha da üzülüyorum. Halbuki olay bana bunu hissettiren olay tamamen benden bağımsızdı, olayın öznesi, nesnesi vs değildim ama dayanamadım. O yükü sırtladım ve öyle odama girdim, şu anda da omuzlarımda bu yükle yazıyorum hala. 


Etrafımdaki herkes bulutlara ve bana hissettirdiklerine ne derece hayran olduğumu biliyor artık. Ben o bulutlara yeni hayran değilim ama ilk hayran olduğum anı ve bana hissettikleri mıh gibi çakılı aklımda. 

Tam da 👆👆 böyle yazmıştım iyi bir haber sonrasında. Bu yazıdan yaklaşık 4 yıl sonra da benzer görüntü bir anda aklıma başka bir şey düşürmüştü. Her zaman o partıltı kalmıyor ve bazen o görüntünün sonu zifiri karanlık oluyordu. 👇👇

Şimdi bunları neden söyledim çünkü cidden o arkadaki parlaklığı görmek, buna çabalamak cidden çok önemli en azından benim için. Ve her seferinde aynı noktaya geliyorum bu öndeki kara bulutları yok saymak asla değil, aptal bir pozitifliğe bürünmek hiç değil. Ben öyle olmayı seviyorum o kara kuyuya düşmeden hayatımın daha güzel olduğunu düşünüyorum, girsem de düşsem de çok hızlı çıkıyorum. Bu noktada en büyük rahatsızlığım kendimi bazı rollere çok kaptırmış olduğumun farkına varmak. O nedenle tüm rollerimden  sıyrıldığım bir an istiyorum. Kendi başıma açtığım, başkasının bana yüklediği rollerden bahsediyorum elbette. Anne, abla, kardeş ya da eş olmaktan değil. Yaklaşık üç aydır beynimi kemiren bir düşünce bu ve gerginliğimi oldukça artırıyor, duygularımı kontrol etmekte zorlanıyorum. Sonra bir gün ansızın daha katı kararlar alıyorum ki bu da bana çok zarar veriyor biliyorum :) Öyle çakılıp kalakalıyorum bir anda. İşte bu yüzden ben bundan sonra bağlarımdan dolayı edindiğim roller dışındaki rolleri kabul etmiyorum. Evet biliyorum buna ben sebep oldum, madem o zaman sebep olmaya karar vermişim bundan sonra da sebep olmamaya karar veriyorum. Arkadaşsam bir de abla,kardeş olmamak bunlardan en en önemlisi benim için. Bunların yanında herkesin enerjisini ayna gibi kendine yansıtmak istiyorum hiç üstüme almadan dahası kabul etmeyeceklere mutluluğumu da vereyim diye uğraşmak istemiyorum. 

Artık daha iyi hissedeceğim diye bir beklentim de yok bu değişimden sonra. Değişimin kime ne getireceği büyük bir bilinmezlik bana kalırsa ama bir de böyle deneyeyim kendimi. Acaba mutluluğuma mutluluk katacak mı bu yoksa acaba kendimde böyle bir değişikliğe gitmeye çalışmak daha mı çok yoracak beni:)