Genelde böyle yazılar doğumun hemen sonrasında falan yazılır ya da onu izleyen annenin artık toparlandığı duruma dışarıdan bakabildiği bir zamanda. Bu açıdan bakıldığında benim yazımın benle ilgili olmadığı aşikar. Yazının çıkış noktası iki can arkadaşımın hamile olması ve süreçte yaptığımız öylesine konuşmalardı. Araya ameliyatım girdi falan derken de yayınlanması bu zamana kaldı.
İşte söz konusu yazı ↓↓
Bir süredir kafamda bir şeyi söylerken, bir cümle kurarken o
cümlenin aslında zıddıyla birlikte kurulduğunu kimsenin düşünmediği. Sözüm ona
iyi diye kurulan o cümlenin başka birini yıkıp geçebileceğini kimse düşünmüyor
mesela. Benden geçeli çok oldu, zaten lohusa depresyonu denebilecek bir şey de
yaşamadım ama o dönemin her anne için hatta baba için ve hatta anne ve bebek
yanında kim kalıyorsa onlar için zor olduğunu söylemek için büyük depresyonlara
girip çıkmaya gerek yok.
Hayat yeni baştan başlıyor, tüm düzen yeni baştan kuruluyor
bebek doğduğunda. Demek istediklerim öyle alışkanlıklarınız değişecek ya da
dışarı istediğiniz gibi çıkamayacaksınız falan değil, kendi düzeninizi
koruyabilirsiniz ya da bunu korumaya çalışmak size gereksiz gelebilir o ayrı mevzu.
Benim söylemeye çalıştığım bebek doğduğunda ilk kez anne baba oluyorsunuz ve
dilini hiç bilmediğiniz ve bir süre de anlamayacağınız, belli bir süreye kadar
tamamen size bağlı bir canlı giriyor hayatınıza. Dolayısıyla aslında o güne
kadar size söylenen ya da okuduğunuz pek çok şeyin yazılan ya da söylenen gibi
olmadığını da görmeye başladığınız yeni bir dönem o.
Lohusalık döneminde bir sorular, bir espriler bir de
beklentiler fena halde can sıkıcı. İlk soru daha doğum olmadan geliyor. “Normal
mi olacak?” bu kadarla kaldığında ortadaki tek sıkıntı “sana ne” cevabının
verilmek istenip de verilememesi J
Ama eğer peşi sıra “normal doğum çok önemli, bebeğe çok faydalı” ya da “en
iyisi normal doğum, normal olsun normal” falan gibi bence abuk sabuk olan
cümleler sıralandığında yukarıda bahsettiğim zıtlık mevzusu devreye giriyor.
Çünkü bana kalırsa mesele orada diğer tarafın kötü olduğunun söylenmeden
kötülenmesine varıyor. Yani aslında alt metinde bir yerlerde “sezeryan kötü,
bebek için de sağlıksız” vs vs yatıyor. Eminim ki kimse bunu kurarak söylemiyor
ama normal doğumu onca övüp, “normal olsun normal bebek için çok faydalı”
dediğinizde ortamda sezaryanla doğum yapan hatta bunu gayet bile isteye yapan
insanlara minik bir taş atmış oluyorsunuz J
İkinci soru doğumun hemen akabinde onu hemen “emiyor mu?” sorusudur. Bu sorunun cevabı kimi
nasıl tatmin edecek bilmiyorum ama “anne sütü çok önemli”, “bebeğin iyi
gelişimi için şart”,” anne süsü alan bebekler ….” gibi cümlelerin kimseye
faydası olup süt getirmediği gibi, hastalık, ameliyat vs gibi sebeplerden
emziremeyen, sütü gelmeyen, bebeği memeyi reddeden ya da kendi isteğiyle
emzirmek istemeyen anneler için aslında şu anlama geliyor, “mama çocuğa yapılan
bir kötülüktür ve sen istemeyerek bile olsa kötülük yapıyorsun” L İnanın bu duygu yeni
hayatının ilk günlerinde hiçbir anneye iyi gelmeyecektir.
Espriler çeşitli şekillerde olabilseler de doğumdan önce
ve hemen doğum sonrasına odaklana
espriler gündeme gelir. Doğumdan önce espri olduğu varsayılabilecek “uyu, uyu sonra
uyuyamayacaksın” cümlesi kesindir. Anlamadığım bunu söyleyen insanlar uykunun
depolanan bir şey olmadığını henüz nasıl keşfetmemişler J Doğum sonrası ise pişkin bir
gülümsemeyse sözüm ona espri ama aynı zamanda da bazen hinlik durumu ifadesi
olabilecek karın mevzusu gelir. Doğum yapanlar bilir özellikle sezeryan ile
doğum yaptıysanız karnınız bir süre durur, hatta doğum sonrası sanki hala
hamileymişçesine şişkindir. Hani o espri diye yaptıklarınız var ya “aaa içinde
mi kaldı bebek” ya da “ay yoksa bir tane daha mı var” gibi, heh işte onları
yapmayın inanın hiç komik değil. Hatta bu durumu doğumdan birkaç ay sonra bile
sürdürenler var ki o zaman şakayı geçip biraz tatsız bir durum oluyor.
Ve elbette beklentiler. Anne olduğunuz anda toplum sizden
vatana millete hayırlı evlat yetiştirmenizi bekler, üstelik kendi de bu süreçte
aktif rol almaya oldukça isteklidir. Bebeğinizin uyku düzeni merak ederler
“uyuyor mu” diye sorarlar mesela, çünkü bebek uyumazsa kendileri uykusuz
kalacaktır J
Şaka bir yana elbette iyi niyetli bir soru ama o uyuyor mu sorusunun cevabı
evetse “ayy valla kaynımın oğlu da çok güzel uyuyordu”ya hayırsa da”bak şöyle
yapsan bence uyur hem sende uyursun”a , en olmadı “o uyurken sen de uyu”ya
bağlanır ama mutlaka sorulur bu soru, çünkü beklentisi aslında kendi söylemek
isteyeceklerini söyleyecek bir platform bulmaktır.
Biter mi bitmez, emzik verirsin biri çıkar sonra
bıraktırması zordan girer, damak yapısını bozardan çıkar ve yanlış olduğunu söyler,
vermezsin emzik olsa rahat ederdin der bir başkası. Haklılar ikisi de ama hem
de çok haksızlar. Kundaklarsın ne kadar yanlış olduğunu anlatırlar,
kundaklamazsın duyusal olarak buna ihtiyacı olabileceğini anlatırlar ki burada
da ikisi de haklıdır ama hem de çok haksızdır J
Herkes bir şeyleri denemiş, kendi çocuğunda işlemiş, bir şeyleri denemişler
olmuş ya da ufak tefek hasarla atlatmışlar. Zamanında sinir olmuşlar
müdahalelere ama yine de dahil olmadan da edemiyorlar işte. Çünkü söylemek
istediklerimiz çok, böylelikle belki hayat kurtarırız derdimiz bu J
Misal kuaföre gitmesine fırsat tanıyın:)
Çoğunun
art niyetli olmadığını düşünmekle birlikte özellikle ince düşünmemenin de “dur
ya şimdi daha alışma dönemi” diyememenin de çok iyi niyetli bir davranış
olduğunu düşünmüyorum. İlk ya da ilk değil ama zaten yeni doğum yapmış annenin
hep yeni baştan alışacağı durumlar vardır. İlk kez anne olmuşsa, zaten baştan
aşağı yeni hayat, anne olmaya baba olmaya alışılacak, yok ikinci çocuksa da iki
çocuklu olmaya, kardeş dengesi kurmaya alışılacak gibi yepyeni durumlar. O
nedenle doğum yapmış birine yapılabilecekleriniz arasında sözel olarak
söyleyecekleriniz yok bana kalırsa. Ama illa yardımcı olayım bir el atayım
derseniz, tek başına bakıyorsa mesela gelecek misafirleri için kek börek vs
yapıp götürebilirsiniz, birikmiş ütüsü varsa teklifsiz gidip ütü
yapabilirsiniz, dur ben azıcık oyalayayım da sen de çayını kahveni rahat iç,
banyo yap diyebilirsiniz en olmadı bakan biri varsa evde bebeğe, tam bebek
uyumuşken kapısında bitip azıcık soluk alması için dışarı çıkmayı teklif
edebilirsiniz, illa evden ayrılmaz diye düşünürseniz yemeyi, içmeyi sevdiğini
bildiğiniz şeyleri alıp evine gidebilirsiniz. Bunlar ilk etapta aklıma gelenler
ama siz arkadaşınızı daha iyi tanırsınız eminim daha iyi fikirleriniz olacaktır. Eminim böylelikle o depresyonu daha hafif atlatmasına yardımcı olabilirsiniz, yok eğer olamıyorsanız da belki biraz uzak durmakta fayda en azından daha fazla girmesin depresyona diye J Bir bakın bakalım siz neler yapabilirsiniz.
