Daha iyi olabilir miyiz?

Biz ne zaman bıraktık karşılıksız iyilik yapmayı ya da yapacağımız iyilik için önce kendimizi düşünmeyi. Annemlerin bana anlattığı, onların çocukluklarında yaşadıkları şimdi gözlemlediğimden çok başka. İyilik yaparken bile kendini ön plana çıkarmak ne zaman ortaya çıktı, ne zaman daha popüler olmak için, desinler diye iyilik yapar olduk. Ne zaman iyilik yaptığımızı göze sokmaya başladık, hani sağ elin verdiğini sol el görmeyecekti.

Herkesin önce kendi çocuğunu düşünmesini anlayabiliyorum da sadece kendi çocuğunu düşünmesini ben anlayamıyorum,  etrafımdakilerin de pek anlamlandırdığını sanmıyorum. Aslında mevzu çocuk da değil sadece, nasıl oluyor da sadece ben/biz diyebiliyoruz. Herkes bencillikten şikayet edip bu şikayetin odağını nasıl sadece kendine çevirebiliyor, nasıl söz konusu kendisi olduğunda bencillikten yakınıp bencilce davranabiliyor?Aracı kullanarak yardım yapmayı anlamsız buluyor olabilirsiniz, bütçenizi bu şekilde ayarlamak zor olabilir, yoktur mesela, yapacağınız yardımı maddiyata dayandırmıyor olabilirsiniz ya da hatta yardım yapmak istemiyor bile olabilirsiniz ama yardım postlarının altında "benim çocuğuma", "ben kendime", "oğlumun okuluna" gibi sadece ben merkezli cümleleri kuramayız, kurmamalıyız. O zaman o iş ne yardım oluyor ne iyi niyet. Kimse kusura ama bakmasın yapılanın da bencillikten başka bir şey olduğunu düşünmüyorum. 

İyilik dediğimiz şey inanılmaz bulaşıcıyken fellik fellik kaçanlara anlam veremiyorum. Valla iyilik yaparım diye içleri gidiyor bazı insanların. He zaten yaptığında da aylarca falan konuşuyor o ayrı. Verdiğim örnek maddi odaklı olsa da aslında tek söylemeye çalıştığım maddi bir destek olmak veya maddi değeri olan şeyleri vermek/göndermek değil. Fikren iyi olmalı önce insan. Bir şey yaparken ilk aklına peki ben bundan ne kazanacağım gelmemeli aklına, yarın bir gün benim de başıma gelirse diye düşünmemeli, benzer şekilde de iyi bakmalı etrafa, her yapılanı kendine yapılmış bir kötülük olarak da görmemeli. Nasıl ki iyilik bulaşıyorsa art niyet de kötülük de aynen öyle çünkü. Dünya iyi bir yer değil belki de hiç bir zaman iyi olmadı zaten ama biraz da dünyayı suçlamak yerine bir dönüp kendine bakmalı insan. Bunca bencillik etrafımızı sarmışken insan o kara bulutların arkasından çıkacak güneşe hasret kalıyor bazen.  Kendi küçük çevremizde sağlayabiliyoruz belki o aydınlığı bunu ama o da her zaman tatmin etmiyor işte. Birileri iyilik yaparken sessiz kalabilirsiniz, destek olmayabilirsiniz ama kürekleri geriye geriye çekmek neden? Bir gün benim başıma gelirse diye yapılan yardım yardım mıdır gerçekten? Bu sorular bir tek benim ki kafamı kurcalıyor? 

Belki de şimdi düşünme vakti gelmiştir. Daha iyi bir dünya isterken acaba asıl istediğimiz birileri benim için dünyayı daha iyi bir hale getirsin, mümkünse bu süreçte bana bulaşmasın mı?